نامه سربازان غایب به احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحدد: 19 سال محرومیت اجتماعی از اعدام بدتر است.برابر مرگ تدریجی است.
جناب آقای احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد
با سلام و خسته نباشید خدمت حضرت عالی و همکاران گرامی، اینجانبان جمعی از سربازان غایب با سن بالا در نامه به بخشی از مشکلات و محرومیت های اجتماعی که حکومت برای ما ایجاد کرده است می پردازیم امید است مورد توجه شود.
در ایران یک انسان تا 50 سالگی مشمول سربازی اجباری است. در ایران طبق امار و درصدی که مسئولان ستادکل نیروهای مسلح و سازمان وظیفه عمومی ارائه می کنند نزدیک سه میلیون نفر سرباز غایب وجود دارد.
سربازان غایب با سن بالا اکثرا دارای زن و فرزند می باشند و مسئولیت های زیادی برگردن انها در این سن است.
غیبت از سربازی تا سن 50 سالگی در ایران دارای محرومیت های است که با حقوق اولیه انسانی مغایر است. ماننده محرومیت از تحصیل ، محرومیت از حق کسب و کار آزاد، داشتن گذرنامه و خروج از کشور ، گواهینامه رانندگی، حق برداشت وام و...، در کل محرومیت از همه امور اجتماعی .
این در حالی است که اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد که مورد پذیرش ایران قرار گرفته است، برمی‌خوریم. به ویژه موادی که در زیر آورده شده‌اند.
ماده ۲) هرکس بدون هیچ‌گونه تمایزی از حیث نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، باور سیاسی یا هر باور دیگری، خاستگاه ملی یا اجتماعی، دارایی و ولادت یا هر موقعیت دیگری از حقوق و آزادی‌هایی که در این اعلامیه برشمرده شده است برخوردار است. به علاوه هیچ‌گونه تمایزی نباید بر پایهٔ موقعیت سیاسی، قضایی یا بین‌المللی کشور یا سرزمینی که شخص بدان تعلق دارد قایل شد، خواه مستقل باشد، خواه تحت قیمومت کشوری دیگر باشد، خواه غیر خودمختار باشد و یا از حیث تمامیت ملی تحت هرگونه محدودیتی باشد.
ماده ۳) هرکس حق حیات، آزادی و برخورداری از امنیت شخصی را دارد.
ماده ۴) هیچ‌کس را نباید در بیگاری بردگی نگاه داشت؛ برده‌داری و تجارت برده باید در تمامی اشکال آن ممنوع گردد
ماده 13 ( هر انسانی سزاوار و محق به داشتن آزادی جابه جایی [حرکت از نقطه ای به نقطه ای دیگر] و اقامت در [در هر نقطه ای] درون مرزهای مملکت است. ۲. هر انسانی محق به ترک هر کشوری، از جمله کشور خود، و بازگشت به کشور خویش است.
ماده ۲۰) هیچ‌کس را نباید مجبور به عضویت در یک تشکل کرد.
ماده 23 ) هر انسانی حق دارد که صاحب شغل بوده و آزادانه شغل خویش را انتخاب کند، شرایط کاری منصفانه مورد رضایت خویش را دارا باشد و سزاوار حمایت در برابر بیکاری است. هر انسانی سزاوار است تا بدون رواداشت هیچ تبعیضی برای کار برابر، مزد برابر دریافت نماید.
19 سال محرومیت از حقوق اجتماعی و انسانی و تحمل سختی های بسیار زیاد با وضعیت وحشتناک اقتصادی فعلی ایران برای یک انسان از مرگ و اعدام بدتر است. می شود گفت برابر مرگ تدریجی یک انسان است. که همان بردگی مدرن است.
بارها نامه های متعدد به دفتر رهبر جمهوری اسلامی نوشته ایم و حتی در رسانه ها نیز منتشر شده است. وی کوچکترین ارزشی برای جوانان کشور قائل نیست.
ما سربازان غایب اگر خطای هم انجام داده ایم با 19 سال محرومیت کامل از حق اجتماعی و نابودی جوانی و زندگی مان هزینه آن را پرداخته ایم. یعنی مثلا یک سرباز غایب متولد 60 با حدود 32 سال سن و یکی دیگر متولد 55 با حدود 37 سال سن در حالیکه در بسیاری موارد دارای زن و فرزند هستند همچنان در محرومیت کامل اجتماعی هستند.
هدف از نگارش این نامه ارائه گزارشی از بدبختی های قشر سربازان غایب که اکثرا از خانواده های فقیر در ایران می باشد و رساندن صدایمان به جهانیان و این مهم که کشوری که سه میلیون جوان آن را حکومت از حقوق اولیه اجتماعی و انسانی به خاطر 21 ماه سربازی اجباری 19 سال از حق شهروندی محروم کند. چنین حکومتی اگر به بمب هسته ای دسترسی پیدا کند. ببنید در دنیا چه می کند؟ امیدوارم موضوع را در سازمان ملل متحد مطرح کنید و صدایمان را به گوش جهانیان برسانید
با تشکر
جمعی از سربازان غایب