نامه سرگشاده یک سرباز غایب به آیت الله نوری همدانی

به نام خدا

نامه سرگشاده به آیت الله نوری همدانی

با سلام خدمت حضرت عالی اینجاب یک سرباز غایب 37 ساله  متاهل و شیعه می باشم. بنده 19 سال است در محرومیت کامل اجتماعی به دلیل غیبت از خدمت مقدس سربازی زندگی می کنم. ابتدا عرض کنم به دلیل محرومیت از تحصیل بنده نتوانستم وارد دانشگاه شوم. و حتی زمانی که این خدمت مقدس را با پول می فروختند تواند مالی خرید آن را نداشتم. در این 19 سال با تحمل فشارهای سازمان وظیفه عمومی با تمام تلاش خود سعی نموده ام خرج خود و خانواده ام را در بیاورم. معمولا در روزهای ولادت پیامبر یا امام زمان در سالهای قبل به پیشنهاد ستادکل نیروهای مسلح ، مقام رهبری اقدام به عف سربازان غایب با سن بالا می نمودند. و تا با حالا در هیچ دوران ایران یک سرباز غایب 37 ساله به خود ندیده است. حال در این سن نه امکان ادامه تحصیل وجود دارد نه استخدام. طبق آمارهای غیر رسمی در ایران 3 میلیون سرباز غایب وجود دارد. مطمئنم حداقل نصف این افراد به دلیل محرومیت های ازدواج نکرده اند. به نظر شما بیشترین ضربه را چه کسی می بیند؟ آن افراد و خانواده انها یا جامعه ای که در آن زندگی می کنیم؟

به دلیل ممانعت از کسب و کار آزاد ممکن است وارد کارهای خلاف شوند. یا با افزایش سن به دلیل تجرد در جامعه فساد ایجاد می شود. آیا این به نفع یک کشور است که جوانان خود را به دلیل انجام ندادن یک خدمت از زندگی محروم کنند. خوب برفرض جرمی مرتکب شده ایم و 19 سال فشار و محرومیت تحمل کرده ایم و تقاص ان را پس داده ایم؟ یک مجرم را چند بار مجازات می کنند؟ در رژیم دزد صهیونیستی سربازانی که به خدمت اجباری نروند. چند ماه زندانی می کنند بعد به عنوان فرد ناشایست ترخیص و به زندگی عادی خود در جامعه ادامه می دهد. در حالی که در کشور ما تا سن 50 سالگی باید از حقوق اجتماعی خود محروم می شوند و هر لحظه امکان بازداشت و زندانی و اعزام شدن وی با اجبار وجود دارد آیا این اعمال برازنده یک جامعه اسلامی است؟ حتی در کشورهای دیگر که سربازی اجباری دارند مانند روسیه بعد از 30 سالگی از خدمت معاف می شوند. در بین سایر کشورها ، ارمنستان 27 سال ، بلاروس 27  و...  قوانین سربازی را تصویب کرده اند. ولی فقط در کشوری که مدعی حکومت امام زمان است تا 50 سالگی باید جوان مسلمان در محرومیت زندگی کند و می تواند گفت ورود به سن 50 سال یعنی وارد شدن به دوران پیری و مرگ است. در کشورهای که سربازی اجباری دارند که تعدادشان به اندازه انگشتان دست هم نمی شود به سربازان حقوق کامل قانون کار را پرداخت می کنند. ولی در کشور ما برای یک لیسانس ماهیانه 60 هزار تومان حقوق پرداخت می شود. من 37 ساله با زن و فرزند فقط ماهیانه 600 هزار تومان اجاره خانه پرداخت می کنم. بعد آقایان انتظار دارند. در این سن با 40  هزار تومان در ماه به خدمت مقدس سربازی بروم. آیا واقعا این خدمت برای من عمل مقدسی می شود؟ آیا نمی توانم در جای دیگر در جامعه به کشور خدمت مقدس انجام دهم  و فقط با سربازی می توان این عمل مقدس را انجام داد؟ حرف بسیار است. امیدوارم ما را درک کنید. و به مسئولان محترم تذکری جدی به این وضعیت بدهید.  تا قوانین را اصلاح نمایند

ومن الله التوفق

حسن  یک سرباز غایب 37 ساله